Kahlil Gibran

Mezczyzna powiedzial, Opowiedz nam o samopoznaniu.
A on odpowiedzial slowami:
W ciszy, wasze serca czuja tajemnice dnia i nocy.
Ale wasze uszy pragna slyszec dzwiek wiedzy serca.
Chcecie wiedziec slowami to co zawsze wiedzieliscie w myslach.
Chcecie umiec dotknac nagie cialo waszych snow.

I to jest dobre i sluszne.
Waszych serc ukryty poczatek zrodla musi plynac z pradem, szemrzac plynac do oceanu;
I skarb, ktory odpoczywa w waszej niezglebionej glebi musi ukazac sie przed oczami.
Nie uzywaj zadnej wagi by zmierzyc ciezar nieznanego skarbu;
I nie probuj badac glebi wiedzy kijem ani lina.
Bo wasze ja jest oceanem, bez granic niemozliwy do zmierzenia.

Nie mow "Ja odkrylem prawde", lecz "Ja odkrylem jedna prawde."
Nie mow " Znalazlem sciezke duszy". Powiedz raczej " Spotkalem dusze wedrujaca moim szlakiem"
Bo dusza wedruje przez wszystkie drogi.
Dusza nie wedruje na jednej wyznaczonej drodze, nie rosnie tak jak trzcina.
Dusza otwiera sie jak kwiat lotosu z niezliczona iloscia platkow.