twarze
w wirtualnym wymiarze sprzecznosci
zawieszone w prozni slow
z powodu przyczyny
pierwszej
staje w twojej obronie slonce
w zamysleniu ciszy
jutro wzejdzie Czlo-wiek
tak jest zapisane w gwiazdach
odbitych w smutku
placzacych wierzb
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
kocham słońce
OdpowiedzUsuńcałą sobą
czuję jego ciepło
i dobroć
wczoraj
cóż było wczoraj
jutro
będziesz Ty
nie będzie smutku
już
będzie pokój i radość
bo jesteś-my
bo nie ma już
łańcuchów i krat
klatek na piękne
biedne ptaki
damy sobie wzajemnie
przyzwolenie
na bycie sobą
w wielkiej dobroci
i chwilowej złości
w zgodzie z naturą
p.s.
w dalszym ciągu nie-wiele wiem
ale daję sobie na to przyzwolenie
tak jak każdej ukochanej istocie
i wierzę :)
..a tam-tego nie-spotkania Ci nie daruję ;) chyba że..
OdpowiedzUsuń.spokojnie opowiemy je sobie.