Droga krzyżowa z Matką

STACJA I

Matko, czy widziałaś jak sądzono Twojego Syna?
-Gdy dobiegałam na miejsce, dotarło do mnie
już tylko echo pełnych nienawiści słów: „ukrzyżuj Go, ukrzyżuj!”
Te słowa wciąż brzmią. To człowiek mówi o człowieku.

STACJA II

Matko, czy widziałaś jak na ramionach Twojego syna spoczął ciężki krzyż?
-Widziałam jak Jezus go wziął.
Ludzie wciąż dyskutują czy trzeba było aż takiej ofiary.
I spychają ze swych ramion czekający krzyż.

STACJA III

Matko, czy widziałaś jak upadł Twój Syn?
-Widziałam. Tak szybko się zerwał...
Spójrz na tych ludzi, którzy wciąż usiłują powstawać.

STACJA IV

Matko, spotkaliście się...
-Spotkał się nasz wzrok, by dopełniło się nasze bycie razem.
Wiesz, codziennie spotykam się z Nim. Jak?
W Tobie, w twoim przyjacielu i w twoim wrogu.

STACJA V

Matko, czy spostrzegłaś, że Szymon nie chciał sam?
Zmuszono go...
-Jednak pomógł Jezusowi.
Pomyśl. Tylko on jeden, podczas gdy wciąż tylu odmawia.

STACJA VI

Matko, tak kobieta, jakże zdołała się przecisnąć się przez tłum?
-Ona nie widziała tych wszystkich ludzi.
Ona widziała tylko Jezus. Miłość ją prowadziła.
Jak rozbiegane serca mają dziś ludzie...

STACJA VII

Matko, czy widziałaś jak znów zasłabł Twój Syn?
-Widziałam. Samotny był Jego krzyż.
I dziś Jezus upadł. W człowieku, który został sam.

STACJA VIII

Matko, te kobiety chciały być z Tobą...
-Tylko dla nich dźwignął się Jezus.
By przemienić łzy oczu w żal serca.
By przemienić słowa współczucia w czyn miłości.


STACJA IX

Matko, czy Twój Wszechmogący Syn znowu upadł?
-Tak. Wiedziałam, że powstanie, choć nie wierzył w to już nikt.
By zrodzić nadzieję dla tych, którzy dziś upadają.

STACJA X

Matko, dlaczego Twój Syn pozwolił się odrzeć ze wszystkiego?
-Nie. On wszystko zatrzymał.
Spójrz na tych, co próbują iść za Nim.

STACJA XI

Matko, czy widziałaś tych, którzy przebijali gwoźdźmi Jego ręce i nogi?
-Widziałam. Jezus widział ich też.
Zacisnął Mu wówczas usta ból, lecz nie zdołał wydrzeć z Jego serca miłości.

STACJA XII

Matko, czy byłaś na świętej górze Cierpienia, gdy umierał On - Twój Syn?
-Byłam.
Dlaczego wciąż lękasz się umierać dla siebie, umierać z Nim?

STACJA XIII

Matko, czy pamiętasz tę chwilę, gdy martwe ciało syna spoczęło w Twoich drżących dłoniach?
-Tak. Jego ból przeszywa mnie do dziś. Jednak bywają chwile, które przynoszą mi ulgę...
Gdy przy wtórze ministranckich dzwonków biała Hostia powoli unosi się nad głowami klęczących ludzi. Gdy otwierają się usta i serca, by przyjąć Ją
z radością i miłością.

STACJA XIV

Matko, czy naprawdę tak ciężki był kamień, który przywalał grób Twojego Syna?
-Był on ciężki nieufnością ludzi, brakiem wiary w przemieniającą moc Boga. Jak nieliczni byli wówczas trwający ze mną na modlitwie w Wieczerniku......
Nieliczni są i dziś. Ci, którzy umieją czekać...

STACJA XV

Matko, czy ...
-Dlaczego wciąż niedowierzasz...?

Boże, znający mój wielki lęk przed wieczną obecnością.
Boże, odważnie dźwigający ludzką słabość.
Przytrzymaj swoją mocą moje dłonie,
pragnące oderwać się od krzyża.
Gdy nastanie pora mojego „fiat”.

/na/pisane w roku 1985 przez S.M.Katarzyny Wardynszkiewicz SAC