poniedziałek, 26 stycznia 2009

Ulotnosc


I zyc pelnia kazdej chwili

I byc soba w calej pelni

Nie pozwolic sie zniewolic

Cudzym slowom

wlasnym lekom...
Autor: o

11 komentarzy:

  1. pet26 stycznia 2009 11:55

    jak popatrzę na te pręciki kwiatów pełne nektaru,to aż chce się skosztować :)
    życzę miłego dnia!

    OdpowiedzUsuń
  2. Anna26 stycznia 2009 12:08

    to zadanie dla nas każdego dnia!

    OdpowiedzUsuń
  3. joanna26 stycznia 2009 12:49

    Zbyt szybko zakwitamy
    zbyt dlugo przemijamy
    a moze nie?
    nie, raczej nie...
    ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. pet26 stycznia 2009 14:47

    z tym kwitnięciem to nie jest takie złe,problem
    kiedy pojawiają się w naszej okolicy "ćmy" i chciały by żebyśmy szybko stali się dojrzali jak one.Poznałem to na własnej skórze kiedy byłem jeszcze nieprzyzwoicie młody,to co się teraz wyprawia,przekracza nawet moją wyobraźnię :(
    miłego popołudnia życzę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. joanna26 stycznia 2009 15:26

    z tym przemijaniem tez nie jest takie zle, ale trudniejsze do zaakceptowania.
    przemijamy?
    a moze nie..
    nie raczej nie, dobrze wiec byc uwaznym.

    OdpowiedzUsuń
  6. pet26 stycznia 2009 16:40

    jesteś zadowolona z swojej przeszłości?.Gdybyś miała możliwość powrócić,nie maiła byś nic do poprawienia?

    OdpowiedzUsuń
  7. joanna26 stycznia 2009 16:50

    chyba nie... zadziwiajaca ta droga w jakis sposob wspaniala.

    OdpowiedzUsuń
  8. pet26 stycznia 2009 17:29

    jeśli jesteś zadowolona z przeszłości,już jesteś w raju :)!.

    OdpowiedzUsuń
  9. joanna26 stycznia 2009 18:04

    Jestem w raju, milo spotkac tu bratnie dusze ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Anna27 stycznia 2009 18:38

    Joanno cieszę się bardzo!ale miałam nosa kwaterując się u Ciebie, przecież polskie przysłowie mówi "z kim przystajesz, takim się stajesz" :) więc jestem pewna,że pociągniesz mnie za sobą a ja przyrzekam nie ociągać się jak osioł i pilnie wsłuchiwać się w twój głos!

    Już jestem radosna,
    choć jeszcze nie wiosna.
    życiowa, dawno przeminęła
    lato zniknęło niepostrzeżenie
    dobrze, że jesień dnieje
    i na zimę mam nadzieję.

    OdpowiedzUsuń
  11. joanna27 stycznia 2009 21:29

    Zawsze razniej wedrowac we dwojke, kto komu nauczycielem ? Wszak tylko jeden Nauczyciel jest.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)