slowa zwieszone przez recejak wilgotne pranie
na galeziach rozwieszam
zielone
czerwone
i szaro-bure
blekitny pofrunal
wysoko w gore...
znow bedzie deszcz!
Czesław Mozil - Wesoły kapelusz
Krajobraz po bitwie - III
7 godzin temu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Dziękuję za śliczną piosenkę,
OdpowiedzUsuńczarodzieju mój przyjacielu..
i od razu jest sympatycznie
chociaż nadal nieco..
jak?
no, melancholinie i
..i jeszcze lirycznie
i tak ma byc..slicznie :)))
OdpowiedzUsuńrozpuszczam lod serca i otwieram zacisniete dlonie ... nikt nie zatonie :)
OdpowiedzUsuńi tak ma być..
OdpowiedzUsuńjasne, to właśnie Ty
to tu, to tam
zawsze i wszędzie
rządzisz..
jak Ci pozwolę
na samowolę ;)
slyszysz w ciszy?
OdpowiedzUsuństepowanie
barwa smakiem dzwiekiem
nieprzerwanie...
kiedy jest cicho
OdpowiedzUsuńsłychać nawet to
czego już nie ma
co odeszło
kiedy jest cicho
słychać odcień
słowa
chociaż odfrunęło
gdy sluchasz tego co odfrunelo
OdpowiedzUsuńprzestajesz prawdziwie slyszec
gdy słuchasz słowa, które przebrzmiało
OdpowiedzUsuńmasz szansę naprawdę usłyszeć
to co minelo nie jest
OdpowiedzUsuńjak mozesz to uslyszec?
myślę - wraca - słyszę
OdpowiedzUsuńproste jak.. hmm drut ;)
odchodzac od tego co jest
OdpowiedzUsuńjednoczysz sie z tym
co nie jest
nie jednoczę się :)
OdpowiedzUsuńpo pewnym czasie dopiero
coś co usłyszałam wcześniej
staje się zrozumiałe
czytelne, słyszalne