wtorek, 9 czerwca 2009


Slonce moje
rozkwitaj zielenia slow
i glosem slowika.
Nie znam jego spiewu
zasnal w bajkach
starych
zapomnianych.
Pawie w ogrodzie.
Ich krzyk
nie przypomina
slowikow

Poslucham dzikich golebi
gdy mowia
ludzkim
glosem
Autor: o

14 komentarzy:

  1. Isia9 czerwca 2009 19:38

    .. uciekaj z wrzeszczącego ogrodu
    a na co Ci pawie?
    jak bardzo, bardzo tęsknię
    za Tobą i cichutką rozmową..
    jejku, jak bardzo tęsknię

    OdpowiedzUsuń
  2. joanna9 czerwca 2009 19:44

    pawie... moja mala fascynacja, najbardziej bajkowe stworzenie,dopuki nie otworza "ust"
    ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Isia9 czerwca 2009 20:06

    powiedz - co się dzieje??
    a może masz mnie właśnie za takiego pawia??
    nic nie rozumię.. co się dzieje??

    OdpowiedzUsuń
  4. joanna9 czerwca 2009 20:28

    haha...slowa jak zwierciadlo..
    nie..
    uwazam , ze to wspaniale miec Ciebie tuz obok.
    Popatrz tylko jaka moc maja slowa na Twoje wnetrze, jesli przyjmiesz je do siebie. Nie kazda mysl jest prawdziwa, a tak latwo moglaby stworzyc przepasc miedzy nami.

    OdpowiedzUsuń
  5. Isia9 czerwca 2009 20:33

    .. tak - poznałam mechanizm - jeśli chcemy, zaczynamy wierzyć we wszystko, co do nas dochodzi..
    Teraz wiem, że po prostu, normalnie, wiele rzeczy sobie "wkręcamy", robiąc sobie krzywdę.. i nie tylko sobie :(( i to jest smutne..

    OdpowiedzUsuń
  6. Isia9 czerwca 2009 20:34

    stąd się biorą złe rzeczy - fanatyzm, przesłodzenia, złość, nienawiści.. wiele, wiele zła

    OdpowiedzUsuń
  7. Isia9 czerwca 2009 20:35

    stąd może wziąć się i miłość - ona jest dobra.. ale jak poznać, że sobie jej nie "wkręcamy"?

    OdpowiedzUsuń
  8. joanna9 czerwca 2009 20:42

    nie.. milosc jest tam zawsze.. tylko przykryta.

    OdpowiedzUsuń
  9. Isia9 czerwca 2009 20:50

    .. o naszą, wiesz, jestem spokojna, niezwykle spokojna.. za bardzo miała "pod górkę" - piszę o sobie :) żeby była wkręconą i wymyśloną.. sporo z nami przeszła i my z nią...
    .. jest realnym zachwytem tym, co każdego dnia przede mną odkrywa..
    .. nigdy nic takiego nie przeżyłam - a troszkę już żyję ;)
    .. no i cały czas jest trudna z pewnych powodów, a jednak jest, trwa, nie chce nam dać spokoju..
    i za to też ją kocham, że taka skubaniutka wytrwała ;))) :*

    OdpowiedzUsuń
  10. Isia9 czerwca 2009 20:55

    Powiedz mi kochany coś jeszcze o tej miłości

    OdpowiedzUsuń
  11. joanna9 czerwca 2009 21:59

    Milosc jest ludzka tajemnica...

    OdpowiedzUsuń
  12. Isia9 czerwca 2009 22:42

    Twoja - Twoją?
    moja - moją?
    czy nasza - naszą??

    OdpowiedzUsuń
  13. joanna9 czerwca 2009 22:45

    Jest.

    OdpowiedzUsuń
  14. Isia9 czerwca 2009 23:38

    jest

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)