sobota, 13 czerwca 2009

Żegnaj smutku...

http://w232.wrzuta.pl/audio/2eeAqat4uaO/06._zegnaj_smutku




Był, był i się zmył !












Witaj radości moja!
Autor: o

8 komentarzy:

  1. Isia13 czerwca 2009 13:43

    ... jak dobrze, że sobie poszedł :)))
    cieszę się razem z Tobą staruszko ;***

    OdpowiedzUsuń
  2. Isia13 czerwca 2009 13:48

    ... ach, kiedy już
    ta głowa na kolanach
    taka niesłychanie kochana..

    OdpowiedzUsuń
  3. Isia13 czerwca 2009 14:02

    psinka jęczy..
    może między kroplami deszczu
    uda nam się przemknąć..
    może nie
    kto to wie??

    OdpowiedzUsuń
  4. joanna13 czerwca 2009 14:18

    o jak wesolo... czy to sa te grozne Misie.. ?
    a jutro nikt nie bedzie chodzil glodny. Przepis na kopytka powyzej..

    OdpowiedzUsuń
  5. Isia13 czerwca 2009 19:32

    .. kopytka mnie odstraszają samą nazwą własną.. więc nie będzie kopytek.. nie będzie obiadu w domeczku.. obiadek zaprosił nas sam w postaci wypocin kulinarnych mojej cioci :)) uwielbiam być u kogoś na obiadku, mniam, mniam.. :)))

    OdpowiedzUsuń
  6. joanna13 czerwca 2009 22:14

    i ja tez.. ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Isia13 czerwca 2009 22:42

    no ba :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Isia13 czerwca 2009 22:59

    wiesz - chciałabym, żebyś był tak normalnie domownikiem, kimś kto jest, bo jest!.. jak przyjaciel, jak brat, jak mąż, jak tata - bo jest bliski... chciałabym, żeby naturalnym stanem była Twoja przy mnie, przy nas (uuuj,i tu ciężko) obecność.. dasz radę?

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)